ها! عامو...

خوابم میاد. زیاد. فکر می کنم از این شدت خواب می توونم دو روز کامل رو حداقل بخوابم. الانم که می نویسم چشام بسته است. دستام که راه کیبور و حرووف رو بلدن.مانیتور هم که نگاه کردن نداره. زیاد تمرین کوری می کنم. خیلی ساله. دلم نمیخواد کور شدم کیبور خاصی دستم بگرم(بگیرم). میخوام با همین بنویسم اگه بتویشم (بنویسم). شایدم کور شدم صدامو ضیط کنم. نمی دونم. خوایم میاد.همین. تنهام. خسته و افسرده. و نمیخوام. چی رو؟ توضیح نمی خوام بدم. ادم خسته که نمی توونه توضیخ (توضیح) بده. هنوز این شونه های اعنتیم (لعنتیم) درد می کنه وو (رو) کسی نیست بیاد بمالدشون. خسته ست. طبیعیه. توضعی (توقع ها! عامو......

از حال امروزم برایتان که بخواهم بگویم.ملالی نیست جز این که از صبح خواستم پا چه ی چند نفر را بگیرم اما جلوی خودم را گرفتم که اوی زن چته؟! سر اوردی؟ بشین دیگه. حالتو جمع کنم.

ها! عامو......

یک مشکلی پیدا کرده ام. بعد از غروب خوابی میاد سراغم که تا نخوابم نمی توونم حتی نفس بکشم و شما فرض کن یک آدمِ به خودی خود بی خواب و بد خوابی هستید آن هم اغلب در شب. چه از نظر ذهن روشن و فعالتان چه از نظر درد های جسمی گریبان گرفته ی روشن شدتان در شب. بعد حالا بی آیی و بعد غروب بخوابی و از اونجا که یک مرض دیگری هم کنارش دارم. اینکه اگر به آن زودی بخوابم این خواب شیرین زیاد دوامی ندارد نهایتا تا دو ساعت بعدش من بیدار می شوم. فی الحال حاضر بی آیی بعد از غروب بخوابی و دو ساعت دیگرش که تازه وقت خواب است بیدار شوی چه می شوی؟! یک تنهائه کلافه.... احسنتم. یا احسنتن. خلاصه ک ها! عامو......

+میدانی؟

غمت

مرا

رها

نمی کند.

 

_خب به عنم.

ها! عامو......

بوش رو حس میکنم. بوی خوشمزه ای داره. بوی کاپوچینو. بوی چایی تازه دم. گرمه و خستگی درآور و نشاط آور. بوش رو دقیق حس میکنم. دماغمو میگیرم. دوست ندارم بوش رو بشنوم. دوست دارم اما ندارم. دوست ندارم از بوش انقدر خوشم بیاد و بوش رو حس کنم. پس دماغمو می گیرم. اما یه قسمت ذهنم هی میاد سرک می کشهو میگه زبیده بوش رو دیدی؟ بوی چایی تازه دم میداد همون بویی که عاشقشی. یا بوی کاپوچینو داد همون بو که خوشت میاد. بعد برای صد هزارمین بار از اون قسمت مغزم میخوام که خفه شه. و بهش یاد اوری می کنم که من کلی کار دارم و موهامو شونه نکردم هنوز. بیا درمورد کارها باهم حرف بزنیم. ها! عامو......

داره رنگ می زنه. چارچوب ها رو یه رنگ سیر تر میزنه و اشتباهی رفته رو دیوار. بهش گفتم قلموی کوچیک تر بردار ولی گوش نکرد. حالا رفتم سراغ تینر و اومدم اینا رو پاک کنم. همیشه توی کار فنی خواسته و ناخواسته دخیل میشم. یادمه داداش بزرگه میگفت تو باید پسر میشدی. اشتباه دراومدی. بس که ور دستش بودم. و چقدر می خندید و چقدر می خندیدم. گاهی بزرگ شدن خودش یه اشتباهه. حالا دستام بوی گنده تینر رو میده. رفتم گرفتم جلوی بینیش. اخماش رفت تو هم که بوی چیه این؟! چیکار کردی؟ زدم زیر خنده. گفت حال و احوالت یه شکل دیگه شده میگم چه شکلی؟ میگه عاشق شدی؟ خودمو جمع می کنم و دستامو و لب برم ها! عامو......

پدر لبم دراومده. از بس نفس کشیدم و پوست و پوست شده و میسوزه و صاحبشم از این ادم های بی حوصله ایه که میگه گور بابات من که حال ندارم بهت کرم و از این روغنای مخصوص لب و این زهرماری ها بزنم.

انقدر پوست پوست شو و بسوز تا مثل یک سگ بمیری.

ها! عامو......

میم فرستاده.

_تویی. با این تفاوت که داری راه می ری. نه نه. داری قدم میزنی.

+عَ کجا؟

_از نوشته هات.

لبخند گذاشتم اما این ور یه چیز های دیگه ای برای خودم میگفتم. در واقع داشتم باهاش حرف میزدم اما از پشت مانیتور که صدام نمی رفت.

ها! عامو......

نشستم یه کبریت پیدا کردم. افتادم بجون یک کاغذ و میسوزنمش. با این سرفه و سینه ی بقول مامانم خراب. نشستم پای آتیش بازی. سالی میگه چیکار می کنی؟ میگم شیطونی. میگه چی؟! عکس می فرستم و میگم فقط گند زدم بهش. به خونه ام. میگه خونه رو اتیش نزنی. هار هار هار می خندم می گم هر چی که خیره همون میشه. مثلا من چقدر به تقدیر اعتقاد دارم. میگه آخه این چه کاریه؟! (با داد می خوونم.) بعدم می نویسه عین بچگی های من. باهاش یه کم رو دروایسی دارم وگرنه با همون قیافه ی هار هار هار کُنُنَم براش می نوشتم آخه کون نشور وقتی مینویسی عین بچگی های من که نباید بپرسی این چه کاریه؟اما خب همین الان ها! عامو......

ناخن هم به طرز فجیعی شکسته و من الان مدتیه که نسبت به ناخن هام بی مسئولیت ترینم. کندمش بقیه شو هم نه سوهانی نه از این کارایی هیچی. کج و موج. می دونم اشتباه نوشتم. شده همینجوری هم روش لاک بزنم. تازه برای حنان دلبری هم بکنم اما خب. ننه ام میگه شلخته ست زن اینجوری باشه. از نظر من و حنان که نیست. والا من حال ندارم پاشو بشینم پای دونه دونه سوهان زدن بهش. اگه دوست داری اون سوهان توی جعبه  رو میز بیاد بزنه به این ناخن ها. اگه کسی بهش گفت چیکار می کنی؟! جلوشو گرفت. تازه خوشحالم میشم. دستمم می دم بهش و با اون یکی دستم کتابمو می خوونم. ها! عامو......

ناهید رو دانلود کردم میخوام ببینم هی نمی توونم. نمی دونمم چرا یهو گیر دادم و دانلودش کردم. دوست داشتم ببینمش. یه تیکه داشت که اون پسره با این ساره بیات دواش میشه و میگه دوستت داری دختره میگه من دیگه ندارم میگه داری دروغ میگی. من میشناسمت. دوسش داشتم. همین جواب پسره رو دوست داشتم. خودشیفتگی نبود توش. حس عجز بود. که بگو دروغ می گفتی! بگو. بخاطر همین دانلودش کردم و گفتم باید ببینمش. حالا اگه خوب بود میگم که ببینین. اصلا میام درموردش میگم. فقط وقت کنم. فعلا که تنها تفریح شده گاهی اینجا نوشتن. ها! عامو......

اینترنتم رو خاموش می کنم شروع می کنم خووندن. همیشه یه خری توی ذهن من می لوله که بهم امر و نهی و از این شر و ور ها میکنه. هی بهم میگفت زبیده این چه کاری؟! منم اولاش بهش محل نمیذاشتم. با دقت تر می خووندم و تحلیل می کردم. حتی چند بار خودمو دعوا کردم و اینطوریا. اما باز اون خره درون ذهنم شروع کرد که نکن. داری با خودت چیکار میکنی که منم عصبانی شدم بهش گفتم برو بمیر و عین این یارو باحاله که اسمشو یادم نمیاد و اصلا یادم نمیاد فیلمش چی بود و الان هم خسته ام ازم نخواین که فکر کنم بگم، چون اصلا مهم نیست. الان همه این کار رو می کنن. کافیه بهشون بگین سریع انجام میدن. ولی من ها! عامو......

کلی کتاب نخوونده دارم و باید عرض کنم که اوه! کلی کار نکرده هم دارم. هفته ی دیگه یه مهمون خارجی (نه به معنای اون ور آبی، به معنای باکلاس و باز هم نه به معنای خود باکلاس. به معنای خوب و خاص) دارم که کادو هم میخوام تقدیمش کنم. چی؟! اگه گفتین.... خلاصه که اصلا کلی کار دارم که باید انجام بدم و حالش هم ندارم. دلم میخواد به عشق و کیف (که یکیش کتاب خووندن و یکی دیگه اش روضه رفتنه) برسم. خب اره. یجوریی شبیه تنبلیه. اما. نخیرم. دردان تر از آنی هستم که بخوام تنبلی کنم. فقط خسته مانندم و تنهام. همین. *دلبر خنگه منه دیگه ها! عامو......

سی خودُم نشستم حلوا درست کردم تند تندکی. صد کار بینش پیش اومد اما من مثل چی درست کردم. سرمم درد میکنه. روضه هم میخوام برم. تنها هم هستم.

ها! عامو......

بدیش اینه دلم براش تنگ میشه ها اما در نطفه خفه می کنم. حوصله ی چیز جدیدی رو ندارم. اونم به این شیوه ی بیخود و واهی و احمقانه. تازه کجاشو دیدی؟! با خودم لجم می کنم.

حالا به میگه که لجبازی.... اما باید بدونه من بیشتر با خودم لجم. خودمو داغون می کنم با لجبازی هایی که با خودم میکنم و پدر خودمو درمیارم. حالا بدونه هم اتفاقی خاصی نمیفته.ندونه هم هیچی نمیشه.

ما دلمونو زدیم گَل دیوار.... توی روابطمون با دیگرون تنمون نمی کنیمش.

ها! عامو......

دل دردی صبح گرفتم که مرگ بهتر بود. معده و روده و ما بقیه وسایل درون شکمم توی هم انگار داشت گره می خورد. و نفسم نمی شد بکشم.

هنوزم عضلات شکمم درد می کنه و حنان نیست که به سرش غر بزنم و بزنم و بزنم و صبور و مهربون و تخمی گوش کنه به حرفام و آخرشم سرش یه غر دیگه بزنم که تو اصلا متوجه نیستی من چه دردی کشیدم که داری عین چی نگام می کنی؟!!!! اونم باز مهربون بمونه.

 

ها! عامو......

دو تا جوراب رو فرشی خریدم. خوره ی جوراب رو فرشیه تو خونه ای ام. سبز و خاکستری که بند هم  داره.

هی پام می کنم و حس می کنم وای که چقدر من سخسی ام. و اگه حنان باشه بهش میگم نگاه چقدر سخسی شدم برات. عجب پدر سوخته و آتیش پاره ای ام من. برو دو رکعت نماز شکر بزن کمرت برای داشتن من. اه. چقدر که ناشکرند این بنده هات خدا!

اونم هر هر هر و هار هار هار میخنده و میگه ک/ون نشورِ من!

ها! عامو......

ها! عامو......

حوصله شونو ندارم اما باید تحمل کنم دیگه این قاعده زندگیه که...

ها! عامو......

بگذار تا بگریم

چون ابر در پاییز (بهاران)

 

_تو هم بگیری مرا

در آغوشت ای حنان

ها! عامو......